استرس

* «اگر به همه کارهایی که برای هر روز برنامه ریزی کرده بودید نمی‌رسید، نگران نشوید. نوزاد شما هیچ‌وقت نمی‌فهمد که کارهای خانه انجام نشده اند»
* «اشکالی ندارد به همکارانتان بگویید که به هیچ کدام از توصیه هایشان علاقه‌ای ندارید. هر بارداری متفاوت است».
* «به یاد داشته باشید هر مشکلی راه حلی دارد و اعتماد کردن به کسی که به شما نزدیک است یا فکر می‌کنید که می‌تواند شما را یاری یا حمایت کند، قدمی رو به جلو است. از حرف زدن با همسر، پزشک یا ماما نترسید».
* «درباره وضعیت ظاهری خودتان مضطرب نباشید. شما دارید معجزه می‌کنید  انسانی را درون خودتان پرورش می‌دهید  و این دستاوردِ بزرگی است».
* «اگر به پزشکتان اعتماد دارید به او اجازه بدهید کار خودش را بکند و به توصیه هایش عمل کنید. اگر اعتماد ندارید، پزشک تازه‌ای پیدا کنید که مورد اعتمادتان باشد. هرگز نباید از تماس گرفتن با مراقب خود به خاطر مشکلات کوچک و بزرگ بترسید».
* «نگرانِ اوقات سختی که به همسرتان می‌گذرد نباشید. بچه آزمونِ رابطه‌ی زوجین است».
* «نگران چیزهایی مثل غذا یا وزن خود نباشید فقط معقول رفتار کنید. هیچ نیازی نیست که ناگهان از حجم بستنی که خورده‌اید وحشت کنید. این را پاداشی ببینید برای تمام چیزهایی که تا به حال طی حاملگی زحمتشان را کشیده‌اید و ادامه دهید».
* «اگر تمام توان خود را برای داشتن انتخاب‌های سالم به کار گرفته‌اید دیگر چندان نگران نباشید. زنها حتی قبل از زمانی که ما بدانیم چه کار کنیم و چه کار نکنیم، به سلامتی بچه‌دار می‌شدند».
* «مادرشوهرها از همه چیز خبر ندارند!»
* «زیاد نگران محیطی که ممکن است برای کودکتان مضر باشد مثل ایستادن نزدیک مایکرو ویو یا گاز تلمبه نباشید. به خاطر داشته باشید که اکثر بچه ها سالم به دنیا می‌آیند».
* «زیاد مضطربِ کار کردن نباشید. همینی که هست. فقط سعی کنید تصمیماتِ آگاهانه بگیرید. نفس عمیقی بکشید و شروع کنید. آنقدرها که فکر می‌کنید بد نیست».
* «نگران این که چه طور نوزادتان در رحم از خودش مراقبت می‌کند نباشید. آنجا قفس مدوری است که کودکتان در آن کاملا راحت است».
* «هر درد کوچک به معنی آن نیست که مشکلی در کار است».
* «اهمیتی ندارد که چه تصمیمی گرفته‌اید، همیشه کسی هست که مخالفت کند. نگذارید نظرات منفی شما را به هم بریزد و اگر واقعا نگران چیزی هستید، با دکتر یا دوست بی‌طرف خود درباره‌اش صحبت کنید».
* «چیزی به نام سوال احمقانه وجود ندارد، مخصوصا برای کسانی که بار اولشان است مادر می‌شوند. باردار بودن و به دنیا آوردن یک کودک تجربه‌های منحصر به فردی هستند و یک زن تا زمانی که آن را خودش تجربه نکند نخواهد فهمید».
* «اگر همه چیز را برای نوزادتان مهیا نکرده‌اید اشکالی ندارد. نوزادان در بدو ورود نیازی به چیز زیادی ندارند».
* «وقتی سوزش معده، درد پشت، بی خوابی،و بدخلقی را به عنوان بخشی عادی از حاملگی پذیرفتم، دیگر خیلی اذیتم نمی‌کردند».
* «اگر نگران این هستید که مادر خوبی می‌شوید یا نه، احتمالا جای نگرانی ندارید. شوهرم دایما به من می‌گوید که مادرهای بد اصلا نگران این که مادر خوبی می‌شوند یا نه نیستند».
* «هیچ وقت دور و ور بچه‌ها نمی‌پلکیدم و اشتباه می‌کردم اما تا وقتی که عاشق بچه تان هستید و به مسایل مهم توجه می‌کنید، با اشتباهات خود به او صدمه ای نمی‌زنید. خیلی زود به ماجرا عادت می‌کنید».
* «زیاد نگرانِ همه بایدهای زنهای حامله نباشید حمام داغ‌تر از آب ولرم هیچ فاجعه‌ای به بار نمی‌آورد. اگر اتفاقی پنیری خوردید که نمی‌دانید سالم بوده یا نه، نگران شدن درباره آن چندان فایده ‌ای ندارد. مادرهای ما قید و بندهای ما را نداشتند و ما را سالم به دنیا می‌آوردند».

تحقیقی که اخیرا در دانشکده پزشکی نیویورک انجام شد، مکانیسم عصبی ارتباط بین استرس مداوم و تضعیف حافظه را مشخص نمود. نتایج این مطالعه در نشریه نورون به چاپ رسیده است. (نورون معادل سلول عصبی است)

این بررسی همچنین نشان داد که استرس می تواند یک عامل محرک در بروز بسیاری از بیماری های روانی باشد.

هورمون های استرس، بخش قشر پیشانی در مغز را تحت تاثیر قرار می دهند. این بخش از مغز عملکردهایی مانند حافظه و تصمیم گیری را کنترل می کند.

مطالعات قبلی نشان داده بودند که استرس مزمن به رفتارهای مرتبط با قشر پیشانی مانند انعطاف پذیری روانی و توجه فرد آسیب می رساند.

برای انجام تحقیق اخیر، اثر منفی استرس تکرار شونده بر گیرنده های گلوتامات مورد بررسی قرار گرفت. سیستم انتقال پیام گلوتامات، نقش حیاتی در عملکرد قشر پیشانی دارد. نتایج نشان داد که در پاسخ به استرس مزمن، گیرنده های گلوتامات به میزان قابل ملاحظه ای کاهش می یابند و در نتیجه فرآیندهای شناختی و ادراکی مربوط به قشر پیشانی با اختلال روبرو می شود.

محققان معتقدند که مکانیسم مولکولی که موجب ارتباط استرس با کاهش گیرنده های گلوتامات می شود باید مشخص گردد، زیرا با مهار و توقف این مکانیسم می توان از کاهش گیرنده های گلوتامات و در نتیجه اختلال در حافظه جلوگیری نمود.

یافته مهم این پژوهش این بود که استرس مداوم و طولانی مدت موجب کاهش گیرنده های گلوتامات و اختلال در عملکرد طبیعی قشر پیشانی می شود. در نتیجه حافظه و قدرت تصمیم گیری فرد به میزان زیادی کاهش می یابند.