سايت تفريحي|تظاهر|اس ام اس|فيلم|سريال|خنده

«لورل و هاردی» معروف ترین و سرشناس ترین زوج کمدی در تاریخ سینما به شمار می آیند. این دو، نیمه اول قرن بیستم، در ده ها فیلم صامت و غیرصامت کمدی حضور یافتند.
«آرتور استنلی جفرسون» که بعدها به «استن لورل» شهرت یافت، ١۶ ژوئن سال ١٨٩٠ در «لنکاشایر» انگلیس به دنیا آمد. در ١۶ سالگی فعالیت های هنری خود را، با حضور در تئاتر «گلاسکو»ی اسکاتلند آغاز کرد. وی از همان ابتدا، در نقش های کمیک در کنار کمدین های سرشناس حضور یافت و به تدریج نقش های مکمل را به دست آورد؛ در نهایت نیز نام خود را، به عنوان کمدینی جوان و بااستعداد سر زبان ها انداخت. او سال ١٩١٢ به آمریکا مهاجرت کرد و از آن جا که نام «استنلی جفرسون» برای پوسترهای تئاتر و سینما کمی طولانی به نظر می رسید، تصمیم گرفت نام «استن لورل» را به عنوان نام هنری خود برگزیند. وی سال ١٩١٧ برای اولین بار، در یک فیلم سینمایی حضور یافت.
«لورل» به تدریج مورد توجه «هال روچ»، تهیه کننده سرشناس شرکت یونیورسال قرار گرفت. اگرچه در آن زمان وی فاقد جذابیت های سینمایی کمدین هایی چون «چارلی چاپلین»، «هارولد لوید» و «باستر کیتن» بود، اما به تدریج توانایی حیرت آورش در پانتومیم مورد توجه تماشاگران سینما قرار گرفت.
«نورول هاردی» نیز ١٨ ژانویه ١٨٩٢ در «هارلم» ایالت «جورجیا»ی آمریکا به دنیا آمد. هنگامی که تنها یک سال بیشتر نداشت، پدرش درگذشت. مادر وی که یک مدیر سرشناس هتل بود، به تنهایی سرپرستی هاردی و ۴ خواهر و برادرش را برعهده گرفت. در دوره کودکی و نوجوانی «هاردی» موجب نگرانی مادرش بود، چرا که به تحصیلات علاقه ای نداشت و از مدرسه فرار می کرد. به تدریج مادرش متوجه استعداد وی در زمینه موسیقی و خوانندگی شد و او را به مدرسه موسیقی فرستاد. سال ١٩١٠ اولین سالن سینما در شهر «نیلج ویل»، محل سکونت خانواده هاردی افتتاح شد.
«نورول» که به یاد پدرش نام «اولیور» را برگزیده بود، به عنوان آپاراتچی، متصدی بلیت و در نهایت مدیر سالن سینما مشغول به کار شد. بعدها او به یکی از دوستانش گفت که تصور می کند از بسیاری از بازیگران آن زمان، با استعدادتر است. دوستش نیز به وی پیشنهاد کرد تا بخت خود را در عرصه بازیگری بیازماید. به این ترتیب «اولیور هاردی» به عنوان بازیگری جوان، راهی هالیوود شد. وی سال ١٩١۴ در اولین فیلم سینمایی خود ظاهر شد و پیش از آشنایی با «لورل» در بیش از ٢۵٠ فیلم صامت کوتاه حضور یافت. از این تعداد، ١۵٠ فیلم در یک حادثه آتش سوزی در استودیویی در هالیوود سوخت و برای همیشه نابود شد.

به نوشته گاردین، «لورل و هاردی» برای اولین بار سال ١٩٢١، در فیلم «سگ خوشبخت» در کنار یکدیگر ظاهر شدند. هرچند هنوز تا شکل گرفتن معروف ترین زوج تاریخ سینما، سال ها زمان لازم بود. سال ١٩٢٧ بود که «هال روچ» تصمیم گرفت این دو کمدین بااستعداد اما نه چندان سرشناس را، به عنوان یک زوج کمدی در کنار یکدیگر به خدمت بگیرد.
«دومین صد سال» به تهیه کنندگی «هال روچ»، اولین کار این زوج سینمایی بود که از آن پس با نام های «استن» و «اولی» خوانده می شدند. طی سال های بعد و با ورود صدا به سینما، فعالیت های بسیاری از بازیگران سرشناس سینمای صامت به پایان رسید، در حالی که «لورل و هاردی» موفق تر از دوره سینمای صامت، به درخشش خود ادامه می دادند. لهجه انگلیسی «لورل» و جنوبی «هاردی» و توانایی خوانندگی این دو، آنان را نزد تماشاگران سینما بسیار محبوب کرده بود.
علاوه بر این لورل و هاردی به شکل بسیار ماهرانه ای، طنز کلامی را با شوخی های بصری درآمیختند که موجب موفقیت بیشتر آنان شد. فیلم های سینمایی آنان در دهه ١٩٣٠ از موفق ترین آثار کمدی تاریخ سینما محسوب می شود و هنوز شبکه های پرشمار تلویزیونی در سراسر جهان، این آثار را در ساعات پربیننده خود پخش می کنند. اولین فیلم سینمایی رنگی آن ها درسال ١٩٣٠ «آواز غیرمنتظره» نام داشت که نگاتیوهای آن بعدها از بین رفت و اکنون تنها دقایقی از آن، باقی مانده است. سال ١٩٣٢ فیلم کوتاه «جعبه موسیقی» با حضور «لورل و هاردی» برنده اسکار بهترین فیلم کوتاه شد. با بالا گرفتن محبوبیت این دو، «هال روچ» بسیاری از پروژه های سینمایی خود را لغو کرد، تا تمام وقت خود را به تهیه کمدی های جاودانه محبوب ترین زوج تاریخ سینما اختصاص دهد.
طنز لورل و هاردی به طور عمده طنز بصری محسوب می شود، البته بر مبنای شخصیت پردازی در موقعیت های کمیک (کمدی موقعیت). دیالوگ های لورل و هاردی ماهیت پیچیده ای دارد و از ویژگی های منحصر به فرد این زوج کمدین می باشد. شخصیت و رابطه بسیار نزدیک و در عین حال پراصطکاک آن ها باعث می شد تا آنان، از انجام ساده ترین کارها در سکانس های مختلف باز بمانند. کمدی لورل و هاردی حول محور وقایعی شکل می گیرد که طی آن ها یک ایده ساده، مبنای شوخی های بصری بی پایان است. هاردی چهره ای جدی داشت و نهایت تلاش خود را به کار می گرفت، تا تشخص خود را حفظ کند. اگرچه وی به شکلی باورنکردنی ساده دل و احساساتی بود. از آن سو «لورل» برخلاف چهره ساده لوح و پز ابلهانه ای که به خود می گرفت، در موقعیت های مختلف با رندی خاصی، سعی در حفظ منافع خود و دور زدن همراه چاق و ساده دلش داشت، در حالی که بدون همراهی او حتی از انجام کوچک ترین کارها هم عاجز بود.
در مواردی کمدی لورل و هاردی حتی جنبه سورئال نیز می یافت. به عنوان مثال در صحنه ای از یک فیلم به نظر می رسد لورل پیپ خود را با شست دستش که از مشت بسته او بیرون آمده، روشن می کند. انگار که از انتهای شست دست او، شعله آتش بیرون می آید، در حالی که وی با خونسردی به چاق کردن پیپ خود مشغول است. هاردی که با دیدن این صحنه بهت زده شده است، تلاش می کند کار لورل را تکرار کند. بعد از بارها تکرار، وی موفق می شود این کار را انجام دهد . اما در حالی که از این بابت بسیار هیجان زده است درمی یابد که شست دستش به واقع آتش گرفته است و فریادی از درد برمی آورد.
لورل و هاردی ایفاگر نقش زوجی به شدت ساده لوح،بازیگوش فوق العاده خوش بین و به نحوی باورنکردنی معصوم و پاک دل بودند. آن ها کودکانی بودند که در جهان خشن و بی رحم بزرگ ترها گرفتار شده بودند، دو کودک معصومی که سر و کارشان همیشه با مردمی متکبر، خودخواه، عصبانی، سلطه جو، از خودراضی و بداخلاق بود. اما آن ها با هم و در کنار هم، با خنده با دنیای بی رحم و بی عاطفه پیرامون خود روبه رو می شدند. فارغ از این که زندگی در این دنیا چه عواقب فاجعه باری برای آن ها دارد.
آن چه آن ها را به سلامت از دل وقایع تلخ و ناگوار عبور می داد، دوستی بی ریا و عمیق شان بود. لورل و هاردی در زندگی واقعی و پشت صحنه فیلم های خود نیز چنین رابطه ای با یکدیگر داشتند. با ظهور تلویزیون این دو به ارائه آثاری به یادماندنی برای این رسانه نوپا که در آن زمان، رقیب جدی سینما تلقی می شد، پرداختند. اگرچه مشکلات و بیماری های جسمی، آرام آرام به دوران فعالیت حرفه ای این دو پایان داد. سال ١٩۵۶ پزشکان به هاردی هشدار دادند که چنان چه وزن خود را کاهش ندهد، با مشکلات جدی قلبی مواجه خواهد شد. وی با تلاش بسیار، توانست ۵٠ کیلوگرم وزن بدن خود را بکاهد. هرچند کاهش وزن سریع، خود بلای جان او شد. پس از چند بار سکته مغزی، «اولیور هاردی» ٧ آگوست سال ١٩۵٧ درگذشت.
هاردی هنگام مرگ تنها ١٣٨ پاوند (حدود ۶٣ کیلوگرم) وزن داشت. لورل که به شدت از مرگ همراه همیشگی خود افسرده شده بود، در مراسم تشییع جنازه هاردی حضور نیافت و در پاسخ به سوال دیگران در این باره می گفت: «اولی من را درک می کند.» این در حالی بود که «لورل» در آن زمان، خود از ناراحتی قلبی رنج می برد. پس از مرگ «هاردی»، استن لورل دیگر حاضر نشد مقابل دوربین قرار گیرد و از سینما و تلویزیون کناره گیری کرد. ٨ سال پس از مرگ هاردی، لورل نیز در سانتامونیکا درگذشت.
” ٣ سال پس از مرگ «هاردی» آکادمی علوم و هنرهای تصویری آمریکا، در اقدامی که به نوعی تقدیر از این زوج هنرمند بود، لورل را به مراسم اسکار دعوت کرد تا از وی به پاس یک عمر خدمات و تلاش های او برای ارتقای سینمای کمدی سپاسگزاری کند. اما لورل که پس از مرگ همراه همیشگی اش در مجامع عمومی حاضر نمی شد، در مراسم اسکار نیز حضور نیافت.
” از مجموع ١٠۶ فیلم مشترک لورل و هاردی، ١٠٣ فیلم باقی مانده است که بارها از شبکه های تلویزیونی پخش شده است و هنوز هم در برخی سالن های سینما به نمایش درمی آید.
” معروف ترین جمله در فیلم های این زوج، جمله ای بود که بارها از سوی هاردی به لورل گفته می شد: «باز هم یک گندکاری دیگه به بار آوردی؟»
” در شهرهای زادگاه لورل و هاردی، دو موزه به یاد آن ها احداث شده است.
” سال ٢٠٠۶ شبکه تلویزیونی B.B.C برای اولین بار، فیلم مستندی را پخش کرد که در آن لورل در کنار آرامگاه هاردی دیده می شد.
” سال ٢٠٠۵ براساس یک نظرسنجی گسترده رسانه ای، لورل و هاردی به عنوان محبوب ترین زوج تاریخ سینما برگزیده شدند.